Significations et usages de Καρλομάγνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

O Καρλομάγνος ή Κάρολος ο Μέγας (742 ή 747 – 28 Ιανουαρίου 814) (Γερμανικά: Karl der Große, Λατινικά: Carolus Magnus, Γαλλικά: Charlemagne) ήταν βασιλιάς των Φράγκων από το 771 έως το 814, βασιλιάς των Λομβαρδών από το 774 και ιδρυτής της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Οι καταβολές του

Ο παλαιότερος εξακριβωμένος πρόγονος του Καρλομάγνου είναι ο Άγιος Αρνούλφος, που υπήρξε επίσκοπος του Μετς, και πέθανε στο πρώτο ήμισυ του 7ου αιώνα μ.Χ. Το δεύτερο γνωστό μέλος των Καρολιδών ή Καρολίγγειων ή Καρλοβιγγειανών είναι ο Πιπίνος Α' του Λάντεν, γνωστότερος και ως Πιπίνος ο Παλαιός, ο οποίος ήταν πιθανότατα ο πάππος του Πιπίνου Β' του Έρσταλ, του πατέρα δηλαδή του Καρόλου Μαρτέλου (βλέπε επόμενη παράγραφο). Και οι τρεις προαναφερθέντες ήταν στην υπηρεσία των βασιλιάδων της φραγκικής δυναστείας των Μεροβιγγείων ως μαγιορδόμοι (λατ. major domus, γερμ. Hausmeier, Majordomus, αγγλ. Mayor of the Palace) ή αυλάρχες, αξιωματούχοι δηλαδή του παλατιού, που ουσιαστικά κυβερνούσαν το φραγκικό βασίλειο επί των τελευταίων Μεροβίγγειων βασιλέων.

Παππούς του Καρλομάγνου ήταν ο Κάρολος Μαρτέλος, ο ηγεμόνας που συνέτριψε τους Σαρακηνούς. Αυτό το γεγονός έλαβε χώρα μεταξύ Τουρ και Πουατιέ στην Γαλλία (732). Ο Καρλομάγνος ήταν ο μεγαλύτερος γιος της Βερτράδης και του Πιπίνου του Βραχύ.

Το 752, όταν ο Κάρολος ήταν περίπου δέκα ετών, ο Πιπίνος ο Βραχύς έκανε έκκληση στον Πάπα Ζαχαρία να του αποδώσει βασιλικό τίτλο. Αποτέλεσμα αυτής της έκκλησης προς την Αγία Έδρα ήταν το ταξίδι του Πάπα Στεφάνου Β΄ στις Άλπεις δύο έτη αργότερα, με σκοπό να χρίσει με το βασιλικό έλαιο όχι μόνο τον Πιπίνο, αλλά και το γιο του Κάρολο και έναν νεώτερο γιο του, τον Καρλομάνο.

Έπειτα ο Πάπας έβαλε όρο στους Φράγκους, κάτω από τις πιο σοβαρές πνευματικές ποινικές ρήτρες, ποτέ να μην επιλέξουν τους βασιλιάδες τους από οποιαδήποτε άλλη οικογένεια.

Βασιλιάς των Φράγκων και των Λομβαρδών

Μετά το θάνατο του Πιπίνου το βασίλειο μοιράστηκε μεταξύ του Καρλομάγνου και του αδελφού του Καρλομάνου. Ο Κάρολος πήρε τα εξωτερικά μέρη του βασιλείου, που συνορεύει με τη θάλασσα και τις βόρειες περιοχές (Αυστρασία) ενώ ο Καρλομάνος πήρε τις εσώτερες περιοχές (Νευστρία), που συνορεύουν με την Ιταλία.

Ο Καρλομάνος πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου του 771 αφήνοντας τον Καρλομάγνο ηγέτη ενός επανενωμένου βασιλείου των Φράγκων.

Αμέσως μετά από αυτό, βάδισε ενάντια των Λομβαρδών στην Ιταλία. Στα 774 καθαίρεσε το βασιλιά τους Desiderius και στέφθηκε ο ίδιος βασιλιάς των Λομβαρδών, ενώνοντας το βασίλειο της Ιταλίας με το φραγκικό στέμμα.

Ο Καρλομάγνος συμμετείχε σε όλες τις μάχες οι οποίες έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Μετά από τριάντα έτη πολέμου και 18 μάχες, κατέκτησε τη Σαξωνία, ένας στόχος που ήταν το άπιαστο όνειρο του Αυτοκράτορα Αύγουστου.

Μια από τις δευτερεύουσες εκστρατείες του Καρλομάγνου έμελλε να γίνει η διασημότερη. Το 778 οδήγησε το στρατό του στην Ισπανία εναντίον των Σαρακηνών. Στην επιστροφή οι Βάσκοι επιτέθηκαν στην οπισθοφυλακή στη βόρεια Ισπανία, και σκότωσαν τον κόμη Ρολάνδο. Ο Ρολάνδος έγινε μεγάλος ήρωας των μεσαιωνικών τραγουδιών και των ρομαντικών μυθιστορημάτων.

Το 797 ή το 801 ο χαλίφης της Βαγδάτης Harun Al- Rashid προσέφερε στον Καρλομάγνο έναν ασιατικό ελέφαντα, τον πρώτο ιστορικά καταγραμμένο ελέφαντα στη βόρεια Ευρώπη, που τον ονόμασε Αbul - Abbas.

Άγιος Αυτοκράτορας των Ρωμαίων

Την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 800 ενώ ο Κάρολος προσευχόταν γονατιστός στο ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης, ο Πάπας Λέων Γ΄ τοποθέτησε μια χρυσή κορώνα στο σκυμμένο κεφάλι του βασιλιά στέφοντάς τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Imperator Romanorum).

Ο Καρλομάγνος λέγεται πως εξεπλάγη από τη στέψη, δηλώνοντας ότι δεν θα είχε μπεί στην εκκλησία αν ήξερε το σχέδιο του Πάπα. Εντούτοις, μερικοί ιστορικοί λένε ότι ο Πάπας δεν θα είχε τολμήσει να ενεργήσει χωρίς την έγκριση του Καρλομάγνου.

Ο Καρλομάγνος δεν έκανε χρήση του τίτλου Imperator Romanorum («Ρωμαίος Αυτοκράτορας», που αποτελούσε τίτλο του Αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) αλλά του τίτλου Imperator Romanum gubernans Imperium («Αυτοκράτορας που κυβερνά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία»). Πιθανώς ο Καρλομάγνος να το θεωρούσε αυτό δείγμα μετριοπάθειας, καθώς επιζητούσε να διασφαλίσει πρώτα τη Βυζαντινή αναγνώρισή του ως Αυτοκράτορα, δηλαδή ως συναυτοκράτορα ή συγκυβερνήτη του Βυζαντινού άρχοντα.^[1]

Συνεχίζοντας τις μεταρρυθμίσεις του πατέρα του, ο Καρλομάγνος κατήργησε το βασιζόμενο στο χρυσό σόλιδο νομισματικό σύστημα. Καθιέρωσε νέα μονάδα, τη λίβρα — χρηματική μονάδα και μονάδα βάρους — η οποία άξιζε 20 σολίδους ή 240 δηνάρια.

Ο Καρλομάγνος δεν σταμάτησε ποτέ να μορφώνεται. Έφερε στην Αυλή του στο Άαχεν έναν Άγγλο μοναχό τον Αλκουίνο, και διάφορους άλλους δασκαλούς. Στο Άαχεν δημιουργήθηκε σημαντική σχολή και ιστορικοί μιλάνε για την Καρολίγγεια αναγέννηση που συνοδεύεται με τη βασιλεία του Καρλομάγνου. Έχτισε πλήθος παλατιών (γερμ. Pfalz) σε όλη την επικράτεια του βασιλείου του, όπου διέμενε κατά τις περιοδείες του ανά τη χώρα. Το μεγαλοπρεπέστερο χτίστηκε στο Άαχεν, το οποίο αποτελούσε και την αγαπημένη του πόλη, όπου διέμεινε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του. Έμαθε να διαβάζει λατινικά και λίγα ελληνικά αλλά δεν κατάφερε να μάθει γραφή.

Οργάνωσε την αυτοκρατορία του σε 350 κομητείες, που κάθε μια διοικούνταν από έναν διορισμένο κόμη. Οι κόμητες υπηρετούσαν όπως οι δικαστές, οι διοικητές, και τα μέλη των εκκλησιαστικών δικαστηρίων.

Όταν ο Καρλομάγνος πέθανε στις 28 Ιανουαρίου του 814, ετάφη στον δικό του καθεδρικό ναό στο Άαχεν.

Ο Καρλομάγνος στην Ευρωπαϊκή παράδοση

Το Βραβείο Καρλομάγνος απονέμεται κάθε χρόνο από την πόλη Άαχεν της Γερμανίας σε άτομα για τη συνεισφορά τους στην ιδέα της Ευρώπης και στην ειρήνη στην περιοχή.

Κληρονόμοι

Με την δεύτερη σύζυγο του Χιλδεγκάρδη της Σουηβίας (757 - 783) παιδιά τους ήταν :

• Κάρολος ο νεώτερος
• Πεπίνος της Ιταλίας
• Λουδοβίκος ο Ευσεβής

Υποσημειώσεις

Δείτε επίσης

• Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
• Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία